Róg barana

Ile pasji trzeba miec, by przeżyć? Koty w moi biurze mają po dwie: chodzenie i jedzenie. Robią to codziennie, niestety nie wiem, czy są szczęśliwe. Po czym poznać, czy kot jest szczęśliwy? Albo człowiek?

Nie wiem, czy jestem szczęśiliwy, bo nie wiem, jak rozpoznać szczęście. Nie wiem, czy mam pasję. Rozdaję autografy na lewo i prawo, zaznaczam się. Dzięki temu wiem, gdzie kierować pytania.

Gdy poznam odpowiedź, to jej udzielę. Sobie, później.

Człowiek ma za dużo obowiązków. Musi codziennie spłacać kredyt, pozbywać się dzieci na zajęciach dodatkowych, rozstać się z żoną lub kimś innym, uczestniczyć czynnie w pracy, głosować zgodnie ze sumieniem, wyrażać opinie, kserować opinie, jeździć samochodem bez względu na wszystko, wierzyć w Boga i mieć pasję lub dwie.

Tego jest za dużo. Nie ma się co dziwić, że część wszystkiego z tego, co jest, producenci dropsów zamieniają na lekką kaszę, działającą łagodząco na naszą gastroskopię.

A jednak Bóg nie pozwala nam spakować manatek i się stąd, zwyczajnie, zwinąć. Myślę, że ma jakąś koncepcję.

Porozumienie przychodzi ciężko. Trzeba oddzielić część siebie i rzucić pod nogi innemu. On nie zawsze przyjmie, czasem chce więcej, czasem odchodzi. Wtedy powstaje dziura, która krzyczy, że jest dziurą i że nie może jej być.

Jeśli robisz to codziennie, jesteś dziurawy jak ser. Powoli się przyzwyczajasz do dziur. Dziury stają się częścią twojego ciała albo, jak wolisz, osoby. Chciałeś się porozumieć, a teraz hula w tobie wiart i jest ci zimno. Zimno to samotność. Samotność na wietrze.

Powinieneś być cały, a nie dziurawy. Powinno być ciepło, a nie zimno. Ale bez porozumienia zaczynasz zjadać sam siebie i rośnie w brzuchu obrzydliwa kula letniej masy, która przynosi ciężkość.

Tak ciężką, że nie jesteś w stanie spojrzeć w lewo lub w prawo.

Złamany ząb lub kręgosłup. Różnica w skali. Złamany ząb jest lepszy, niż złamany kręgosłup, ponieważ kręgosłup jest lepszy niż ząb. Złamane serce jest lepsze od złamanego życia.

Skala powoduje uczucie mnogości. Wielości. Dzięki skalom wszystkiego jest więcej. Jest chleb dobry i chleb taki sobie. Dzięki skali kolorów widać, że moja córka czerwienieje z bólu, bo złamała zęba. Inna to czerwień, niż ta na walentynkowych życzeniach. 

W moim biurze mam dobrą pracę, ponieważ mnie nie boli. Wracam z niej raczej blady. Nie tu czeka mnie złamanie. A gdy już przyjdzie, pomyślę o skali doznań, moich i cudzych, i o tym, że tak wiele prawdy mnie otacza.

Mam w moim biurze obowiązki sprawozdawcze. Najważniejszy jest czas. Jeśli zdążę - nic się nie stanie, jeśli nie zdążę - stanie się. Treść obowiązku nie jest tak ważna, zawsze i wszędzie i wszystko da się poprawić. Tylko czasu się nie da.

Wykonałem dziś (na czas) jeden z moich obowiązków sprawozdawczych. Mogę więc odsapnąć i się uśmiechnąć. 

Uśmiecham się.