Wiara, strona 3

Dla bytu nieidealnego - Człowieka, Raj - miejsce idealne nie jest sztuczne.

Sztuczne jest miejsce nieidealne - Świat.

Podstawowym atrybutem Świata jest śmierć. To ideał niedoskonałości. Bóg przyszedł na Świat, żeby:

- śmierć zamienić w życie;

- wskazać człowiekowi możliwość niedoskonałości;

- nadać sens męce. Męka to tworzenie w niedoskonałości.

Wszystko już mamy dane. Bóg wyczerpał środki przekazu. Zostaliśmy my i nasze decyzje.

Bóg jest wszystkim. Bez Niego nic nie ma. Wszystko, co robisz bez Niego - tego nie ma. Oddajesz wtedy swą energię w pustkę. Oddajesz ją poza Boga, a więc oddajesz bezpowrotnie. Męczysz się bezpowrotnie. 

Nie ma sensu robić coś bez Boga, ponieważ właśnie to, na koniec, okaże się snem.

W moim biurze koty poruszają się cicho, zawsze do celu. Cel to zjeść i spać. Robią w związku tym wszystko, co potrafią i to nie spędza im snu z powiek. Są stworzone, by istnieć w całości.

Ja też jestem stworzony, by istnieć, ale się fragmentuję. Część mnie pracuje, bym się nie rozsypał. Ktoś/coś chce, żebym był podzielony.

Najlepszą bronią na podział jest systematyczność skierowana do środka. Regularna praca nad istnieniem. Żmudna. Ktoś/coś chce jednak, bym pracował tylko w sobie. Chce, żebym wielbił braki, dawał im kwiaty i pokłony. Żebym poddawał się sobie i tej ciszy, która we mnie jest. Zabiera mi prawo do wyjścia na zewnątrz. Wyjątkiem jest tylko ten stan, w którym robię czynności pozorne - wtedy jestem wypuszczany i mogę fikać.

Nie-wolność polega na nie-działaniu. Pustka sama się buduje.

Istnienie grzechu pozwala wytworzyć prawo. Bez grzechu prawo jest tylko wielotomową powieścią s-f. Szatan, jako główny sponsor grzechu korzysta z prawa, by nadać grzechowi rangę owocu, który wisi na końcu złej drogi. Jeśli wiemy, że cel drogi jest zły, ale słodki, zostajemy uwikłani w walkę, której nie chcieliśmy. Słodycz to mdłości i pełny brzuch. Chcemy ją osiągnąć, ponieważ jesteśmy głodni, łakomi i słabi.

Walka została nam dana. Niesiemy ją na plecach, idąc. Jednak jest to po prostu walka, czyli szansa na zwycięstwo. Bez grzechu i bez prawa nie ma zwycięstwa, ani porażki. Grzech jest zły, ale daje szansę.

Każdy chce prawdy. Nie każdy ma prawdę. Ci, którzy nie mają jej - szukają. Lub czekają na nią. Dobrze by też było, żeby było łatwo. Łatwa prawda. Nic nie robię, a prawdę mam. To by było! 

Żeby posiąść prawdę, należy chodzić, dużo chodzić. Każda z dróg prowadzi do prawdy. Można jej jednak nie znaleźć, jeśli zmienia się drogi, lub cofa, lub stoi. Krzyk nie pomoże. Każda droga prowadzi do prawdy, ale nie każdy chodzi po drodze. Bo skąd ma wiedzieć, że to nie jest droga?

Żeby chodzić, trzeba żyć. Jeśli ktoś nie żyje, nie może iść. Jeśli natomiast żyje, i idzie po drodze - dotrze do prawdy. Prawda do niego przybiegnie. Ale skąd wiedzieć, że się żyje? O życiu mówi szczęście lub nieszczęście. Radość lub cierpienie. Żeby poznać radość, trzeba cierpieć. Cierpienie natomiast jest dane. Czemu tak? Bo radości pozbyli się Adam i Ewa. A jakoś jednak trzeba nas doprowadzić do Ogrodu. Prawda zaś jest taka, że istnieje tylko Ogród i tylko prawda. Reszta to tło. Trzeba wyjść z tła na plan pierwszy - po to jest wolność. Możliwość wyjścia z tła. Nie jestem pejzażem. Ja korzystam z pejzażu, ale go nie tworzę. W pejzażu można się zgubić lub umrzeć. A nie chodzi o śmierć, tylko o życie.

Prawda nas poskromi, ociosa i nada blask. Każdy chciałby błyszczeć. Nie każdy zgodzi się jednak na to, by błyszczeć światłem odbitym. Jak dużo trzeba wędrować cieniem, by zrozumieć, że jest tylko jedno światło nieodbite?